TheTarPit

[off-topic][private][ego-trip][spam][whatever] Reszta to tylko ludzkość...

W tym miejscu miał być wpis zatytułowany poetycko „Wszystko było ch... warte”. Zaczynał się od wyjaśnienia, że jest to cytat z barda a nie jedynie prymitywna odzywka, oraz że fakt ten jest ważny, ponieważ w tym wpisie jedynie tytuł jest przemyślany, za to przemyślany gruntownie. Potem było jak kiedyś — o tym, że w ogromnie chamstwa i głupoty coraz rzadziej zdarzają się ludzie, z którymi warto rozmawiać i dla których warto coś napisać. Powołałem się nawet na jeden z moich ulubionych cytatów z Nietzschego [z przedmowy do „Antychrześcijanina”]:

Jedynie tacy są moimi czytelnikami, moimi prawowitymi czytelnikami, z góry mi przeznaczonymi czytelnikami: cóż mi po reszcie? — Reszta to tylko ludzkość...

Dalej było już tylko gorzej — wspomniałem kilku wielkich, którzy odeszli lub prawie odeszli zanim nastała fala młodzieży 2.0, a całość zakończyłem efektowną puentą w stylu:

Jak powiedział mi niedawno jeden z młodych gniewnych:

Świat jest inny czy tego chcesz czy nie.

No i wygląda na to, że miał rację. A skoro świat jest aż tak inny, to znaczy, że jest dokładnie tak, jak śpiewał wspomiany bard-poeta. Na taki świat nie mam ochoty. Po prostu.

No mówię Ci, żenada — w sumie nie warto było tego czytać poza stwierdzeniem, że 6 lat mojego blogowania podsumowują dokładnie te słowa: „wszystko było ch... warte”.

I z pewnością byłyby to ostatnie słowa na tym blogu, a może w ogóle ostatnie moje publiczne słowa w Sieci.

A dzisiaj przy porannej kawie przeczytałem u Łukasza:

internet to jedno wielkie szambo. Z małymi wyjątkami, rzecz jasna, ale, niestety, zgodnie z naturą szamba, wszystko, co w szambie pływa z upływem czasu samo się w szambo przemienia, więc wyjątki – najczęściej – tracą swój blichtr i blask tak szybko, jak go uprzednio zyskały.

[...]

W wyniku rozwoju osobowościowo-duchowego dojrzałem jednak do przekonania, że, po pierwsze, w gruncie rzeczy nie jest ważne ile osób nas czyta, ale kim są te osoby, a po drugie, by kraj ten i byśmy my – naród – zaprzestali wreszcie taplać się w gównie i odczuwać z tego przyjemność, to należy coś zmienić, a zmiany najlepiej zaczynać od siebie, tak.

Wygląda na to, że targają nim podobne wątpliwości przerywane spazmami obrzydzenia jakie targają mną samym od dłuższego czasu niemal bezustannie. Ponieważ kolega Łukasz jest człowiekiem, którego szanuję (to jest niezwykle rzadkie, uwzględniając, że nie znamy się osobiście) i uważam go za znacznie inteligentniejszego od siebie (to akurat jest dużo częstsze), to postanowiłem jego słowa wziąć za wzór.

Spróbuję zacząć od siebie, choć to trudne. Ale przede wszystkim zacznę od dogłębnego uświadomienia sobie, że ważne jest „kim są te osoby”, nawet jeśli to ledwie ułamek procenta na obrzeżach głównego nurtu bez większej siły przebicia, a reszta... Reszta to tylko ludzkość.

Komentarze